23 Nisan - Devlet ve çocuklar

                23 Nisan; Ne tuhaftır ki bu günü çocuklara armağan eden zihniyet ve bu zihniyetin savunucuları  geçmişten günümüze kadar daha doğmamış birçok minik yüreğin bile yaşam ile tanışmalarına izin vermemiştir. Devletlerin çıkar savaşlarında  bir çok masum çocuk ve insan yaşamlarını kaybetmiştir. Her 23 Nisan da çocukları -Tabii aileleri ve o ailelerin politik tutumları araştırıldıktan sonra- meclise götürüp demokrasi (!) ile ve devletin menfaatleri içinde bir yaşam geçirmesi dilekleri ile genç çocukları kendilerine köle etmeye çalışan devlet yapısı mı dersiniz yoksa 23 Nisan 1920'de TBMM'nin açılışından itibaren Mustafa Kemal'in çocuklara armağan etti söylentisini hepimiz biliyoruz. Ama bu bayram bir çok isim değiştirmiştir ve 7 yıl sonra şimdi ki halini almıştır. Tabii çocuk bayramı ilan edildikten sonra 1938'de Dersim'de yapılanlar da çocuk bayramının 11'i yıl dönüm hediyesi olmuştur çocuklara. Hangi devlet çocukları? İnsanları düşünür? Devlet politikası çıkarlarını bırakıp ne zaman özgürlüğü ve çocukları düşünür? Dünün çocukları 23 Nisan masalları ile büyüyüp alanlara indiğinde bu devlet tarafından katledilmedi mi? Bu günün çocukları da yarın büyüdüklerinde ve meydanlarda haykırdıkların da katledilmeyecekler mi ? Mazlum Akay, Doğan Teyboğa, Umut Furkan Akçil, Ahmet İmre, Enver Turan, Canan Saldık, Birem Basan, Oğuzcan Akyürek, İzzettin Boz, Mehmet Nuri, Ceylan Önkol, Uğur Kaymaz,Berkin Elvan, Faris Demircan ve nicelerini kim öldürdü? Katilleri yargılanmadı, katilleri gizlendi, aklandı ve hala daha 23 Nisan neşe duyuyor insan dememizi mi bekliyorlar? Nazım Hikmet RAN'ın. Kız çocuğu şiirinde söylediği gibi.

                "Hiroşima'da öleli oluyor bir on yıl kadar. Yedi yaşında bir kızım, büyümez ölü çocuklar." Devletlerin var olduğu her yerde büyüyemeyen çocuklar var  var olacaklar. Çocukların büyüyebilmesinin bir yolu var, çocukların yaşayabilmesinin tek bir yolu var, çocuklar sadece tek bir şekilde şeker yiyebilir. İçinizde ki devleti öldürün, içinizde ki köleyi yok edin, kafasını kuma gömen lanet insanlar! Hepimiz öldürüldüğümüz de savaşan direnen her insan yok edildiğinde sizin çocuklarınız için de gelecek devlet, sizin içinde gelecek çalmaya gelecek, yok etmeye gelecek. Mazlum'un Doğan'ın, Umut Furkan'ın Ahmet'in Enver'in Canan'ın Birem'in Oğuzcan'ın İzzettin'in Mehmet'in Ceylan'ın Uğur'un Berkin'in Faris'in hayatlarını kararttıkları gibi, çaldıkları gibi onları öldürdükleri gibi sizlere de gelecek.

                Artık dur demek gerekiyor, susmamak gerekiyor. Çocuklar ölüyor, insanlar ölüyor. Nice güzel, nice yiğit, nice masumlar gitti aramızdan. Devletin çıkarları doğrultusunda ve patronların emirleri ile. Siz aileler çalıştığınız iş yerlerinde çocuklarınıza bir gelecek kurmak için çalışıyorsunuz ya ama hiç sordunuz mu çocuklarınıza? Onlara böyle bir yaşam bırakmak onlara boyun eğmeyi öğretmek iyi bir şey mi ? Ya baş kaldırırsa çocuklarınız o zaman ne olacak? Yada bir kaza kurşununda ölürler ise? Eyy vatan sevdalısı aileler, çocuklarınızdan önemli mi bir toprak ve bir bayrak parçası? Eyy yüreği isyan dolu yiğitlerin aileleri peki ya siz? Hak verdiniz mi? Omuz verdiniz mi evlatlarınıza? Peki ya siz kaza kurşunları ile ölenlerin aileleri? Hangi devlet yaşamdan daha kutsal? 365 günün sadece 1 gününü çocuklara dünyayı veren ama 364 günü hayallerini bile yıkan devlet mi suçlu yoksa o çocukların kurduğu hayaller mi?

Mistral

Gerilla Açık Erişim Manifestosu

bilgi güçtür. fakat her zaman olduğu gibi bu gücü kendine saklamak isteyenler var. yüzyıllarca dünyanın her yanında, kitaplar ve dergilerde yayınlanmış bütün bilimsel ve kültürel mirasın giderek daha fazlası sayısallaştırılıyor ve bir avuç özel şirket tarafından kilit altına alınıyor. en ünlü bilimsel sonuçların yayınlandığı makaleleri mi okumak istiyorsunuz? reed elsevier gibi yayıncılara muazzam meblağlar göndermeniz gerekecek.
bu durumu değiştirmek için mücadele edenler de var. bilim insanları telif haklarını devretmesin, çalışmaların internet üzerinde herkesin erişimine açık olarak yayınlansın diye yiğitçe savaştı. fakat bu çalışmalar en iyi ihtimalle gelecekte yayınlanacak şeyleri etkileyebilecek. şimdiye kadarki her şey kaybedilmiş olacak.
bu kabul edilmez bir bedel. bir akademisyen, meslektaşlarının çalışmalarını okumak için para vermeye zorlanır mı? bütün kütüphaneler tarandıysa bunları sadece google’dakilerin mi okumasına izin verilir? bilimsel makaleler birinci dünya’daki seçkin üniversitelere sağlanır da küresel güney’deki çocuklardan esirgenir mi? bunlar korkunç ve kabul edilmezdir.
“tamam haklısın” diyor çoğu kişi, “ama ne yapabiliriz? şirketler telif haklarını ellerinde tutuyor, erişimi ücretlendirerek devasa paralar kazanıyorlar ve bunlar bütünüyle yasal, onları durdurmak için yapabileceğimiz hiçbir şey yok.” fakat yapabileceğimiz, hatta yapılmış olan bir şey var: karşı saldırıya geçebiliriz.
bu kaynaklara erişimi olanlar, öğrenciler, kütüphaneciler, bilim insanları; size bir ayrıcalık verildi. siz bu bilgi ziyafetinden beslenirken dünyanın geri kalanı dışarıda bırakılmış durumda. bu ayrıcalığı kendinize saklamamalısınız, aslında ahlaken de saklayamazsınız. bunu dünya ile paylaşma göreviniz var. ve yaptınız da: meslektaşlarla şifrenizi paylaştınız, arkadaşlarınız için dosya indirdiniz.
dışarıda bırakılanlar, bu sırada siz de boş durmuyordunuz. çatlaklardan gözlüyordunuz, çitlerden tırmanıyordunuz ve yayıncıların kilit altına aldığı bilgileri özgürleştirerek arkadaşlarınızla paylaşıyordunuz.
ama bütün bu eylemler karanlıkta, yeraltında gizlenerek ilerliyordu. hırsızlık veya korsanlık denildi, sanki bir bilgi hazinesini paylaşmak bir gemiyi soyup mürettebatı öldürmek ile ahlaken eşdeğermiş gibi. fakat paylaşmak ahlaken yanlış değildir, aksine ahlaki bir buyruktur. yalnız açgözlülükten gözü dönmüş birisi arkadaşına istediği kopyayı vermez.
büyük şirketlerin, elbette, açgözlülükten gözleri dönmüştür. uydukları kanunlar da bunu gerektirir, aksi halde paydaşları isyan eder. ve satın aldıkları siyasetçiler onlara arka çıkmak için kimin kopya çıkarabileceği üzerinde onlara istisnai haklar veren kanunlar çıkarır.
adil olmayan yasaları izlemek adaletli olamaz. aydınlığa çıkmanın, büyük sivil itaatsizlik geleneğimizle, kamusal kültürümüzün şahsi gaspına karşı olduğumuzu ilan etmenin zamanı gelmiştir.
nerede depolanmış olursa olsun, bilgiyi almalı, kendi kopyalarımızı çıkarmalı ve dünya ile paylaşmalıyız. telif hakkı biten şeyleri alıp arşive eklemeliyiz. gizli veritabanlarını satın alıp internete koymalıyız. bilimsel dergileri indirip dosya paylaşım ağlarına yüklemeliyiz. gerilla açık erişim için savaşmalıyız.
bütün dünyada yeterince fazla sayıda olursak, yalnızca bilginin özelleştirilmesine karşı güçlü bir mesaj vermekle kalmayacağız, aynı zamanda onu tarihe gömeceğiz. bize katılıyor musunuz?
aaron swartz
temmuz 2008, eremo, italya
çeviri: alternatif bilişim
kaynak: etilen.net